Θητεία τέλος

Η στρατιωτική θητεία τελείωσε, και αν το γράφω σχεδόν 1,5 μήνα μετά είναι γιατί ακόμα και όταν τελείωσα δεν ημουν απόλυτα σίγουρος ότι τελείωσε.

 Πολλοί λένε ότι τους λείπει ο στρατός, εξακολουθώ να μην τους καταλαβαίνω. Δεν σου λείπει ο στρατός, σου λείπουν οι άνθρωποι. Όπως εμένα δεν μου λείπει η Λάρισα, αλλά οι φίλοι που έκανα εκεί.

Η θητεία παρατηρώ πως μου έχει αφήσει κάποια κουσούρια:
1)Χρησιμοποιώ το "μάλιστα" περισσότερο στον προφορικό λόγο.
2)Εκτιμώ περισσότερο τις αποστάσεις, μετά από 12 ώρες ταξίδι το 4ωρο μου μοιάζει εκδρομή.
3)Μισώ τα χακί, δηλαδή ποτέ δεν μου άρεσε αλλά τώρα το απεχθάνομαι περισσότερο.

Για πολλούς αποτελεί μια διδακτική περίοδος της ζωής τους, προσωπικά πέρα απτο γεγονός που γνώρισα περισσότερο την (ανδρική) κοινωνία μας καλύτερα (μικρογραφία κοινωνίας μπλα μπλα τα έχω ξαναπεί) όλα τα υπόλοιπα έχουν λίγο πλάκα μέχρι ένα σημείο, μετά αποτελούν τραγέλαφος.

Η ζωή όμως τώρα αρχίζει

200 μέρες στο στρατό

Αν κάτι είναι συγκλονιστικότερο απο 72 ΚΣ (και σήμερα) είναι οι 200 μέρες που έχουν ηδη περάσει.

Μα σοβαρά τώρα έχω ηδη χάσει 200 μέρες, αντί να ψάχνω καμία δουλειά τι κάθομαι ρε και κάνω;

Βρίσκομαι σε μια περίοδο απαράμιλλης βαρεμάρας. Προσδοκώ κάτι καινούργιο όπως μια εκπαιδευτική άσκηση αν και ξέρω πως ταυτόχρονα το βαριεμαι. Επίσης χαλάς λεφτά στο στρατό, είναι εξαιρετικά δύσκολο να μη χαλάς. Πρέπει να μην έχεις. Ή να είσαι σε φυλάκιο χωρίς ΚΨΜ και αυτόματους πωλητές.

Η σκοπιά, η μοναχική σκοπιά, αυτή που συνήθως δεν σου αφήνει περιθώρια να μιλήσεις με κάποιον ή να χαζέψεις, είναι το μεγαλύτερο test drive που έχω κάνει με τον εαυτό μου. Σκέφτεσαι, σκέφτεσαι, σκέφτεσαι.....

Έχω αναλύσει με τον εαυτό μου αλλεπάλληλες φορες πράγματα που έχω κάνει πριν χρόνια, η νοσταλγία παιζει πολύ ρολο σε αυτά, και επίσης έχω φτιάξει τόσα σχέδια για το μέλλον που μόνο τα μισά θα καταφέρω να κάνω.

Δεν μπορώ να πω οτι θα μου λείψει ο στρατός, γελάω μόνο που το σκέφτομαι! Αλλά αυτό καλύτερα να το δω σε 2 μήνες.

Τέλος, με τι τύπους μπορείς να βρεθείς στο στρατό; Ως επι των πλείστων θα βρεθείς με τύπους που ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ στη κανονική σου ζωή δεν θα μιλάγατε (τόσο πολύ), αλλά εντάξει παίζουν και Νορμάλ τύποι δεν το αποτελειώνω.

Α, 4G σε κάθε στρατόπεδο άμεσα και 1GB έξτρα data το μήνα σε κάθε φαντάρο.

Τι μου έμαθε ο στρατός σε 100 μέρες

1. Ότι μου μένουν άλλες 173

10 πράγματα που μου έμαθε ο στρατός σε 48 ημέρες

1. Η στρατιωτική θητεία αποτελεί την ενδοξότερη μικρογραφία της κοινωνίας μας. Γνωρίζεις κάθε λογιών φαντάρους (ή ανθρώπους). Δεν υπάρχει το παραμικρό δείγμα που δεν θα το δεις έστω μια φορά. (π.χ. η ανώτερη τάξη όσο βύσμα και να χει, στο Κέντρο Κατάταξης θα την δεις, φυσικά μην περιμένεις να την δεις στην παραμεθώριο)

2. Είναι πολλά τα λεφτά Άρη. Χωρίς να βάλουμε στο παιχνίδι τον οπλικό εξοπλισμό, μόνο τα λειτουργικά έξοδα κάθε στρατοπέδου, φαγητά, θέρμανση κτλ είναι πολλά, λογικό βέβαια. Τις περισσότερες φορές.

3. Είναι πολύ περισσότερα για εμάς (Άρη) . Πλέον δεν έχεις ούτε έκπτωση σε ΟΣΕ και ΚΤΕΛ, μόνο στα πλοία υπάρχει το 30%, δεν υπάρχει έκπτωση σε αεροπλάνα και αν είσαι Κύπρο θα έχεις 1 δρομολόγιο δωρεάν το μήνα (ουυυυ). Μέσα σε όλα αυτά συνεχίζει να υπάρχει η δωρεάν μεταφορά με Αστικές Συγκοινωνίες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη , ευτυχώς. Ακόμα και αν βγάλω εκτός τα μεταφορικά, που είναι πολλά, θα χαλάσεις λεφτά στις εξόδους, στο δρόμο όταν παίρνεις άδεια, και μέσα στο ΚΨΜ που εντάξει ευτυχώς έχει τιμές ΚΨΜ...Αλλά χαλάς.  Μέχρι να μην έχεις.


4 .Δεν είναι ζόρι ο στρατός, βαρεμάρα είναι. Μετά τους πρώτους μήνες καταλαβαίνεις εν μέρη αυτούς που πήγαν π.χ. Ειδικές Δυνάμεις και στο δικαιολογήσαν ότι πάνε "για να κάνουν πράγματα και να μην βαριούνται". Από την άλλη, την βαρεμάρα με τον καιρό πιστεύω πως μπορείς να καταπολεμήσεις κάνοντας παράλληλα με την θητεία και άλλα ενδιαφέροντα πράγματα. (π.χ. διαβάζεις, καταστρώνεις διαβολικά projects και startups, γράφεις ποιήματα κ.α.)

5. Οι 9 μήνες θα μπορούσαν να μειωθούν κιάλλο. Η πληθώρα χρόνου, οι έντονες καθυστερήσεις και γενικά όλο το αργό κλίμα της θητείας σε προϊδεάζει ότι όλα αυτά θα μπορούσαν να γίνουν σε πολύ μικρότερο χρονικό διάστημα. Θα μπορούσες να εκπαιδευτείς και να πάρεις ειδικότητα σε λιγότερο χρόνο. Θα μπορούσαν να καταμετριάσουν τα άτομα που μπαίνουν σε κάθε ΕΣΣΟ, να μην πάνε όλοι στην Αττική και έτσι και οι μονάδες να λειτουργούν και όλοι να είναι χαρούμενοι σε παραμεθώριο και μη.

6. Οι ανώτεροι συνήθως βαριούνται περισσότερο από τους φαντάρους. Τουλάχιστον συνήθως έτσι φαίνεται.

7. Δωρεάν τουρισμός. Είναι μια ευκαιρία να πας σε μέρη που δεν είχες ιδέα ότι είχαν στρατόπεδο, να ταξιδέψεις και όταν θα έχεις τον χρόνο σου να κάνεις και λίγο τουρισμό. Δεν θα αναπτυχθώ στην περίπτωση "φαντάρος σε νησί" την οποία είναι πολύ νωρίς για να την γνωρίζω καλά.

8. Οι φίλοι σου που δεν έχουν πάει στρατό σε μισούνε. Επειδή λες πολλές (ίσως ανούσιες) ιστορίες από τον στρατό. Και γενικά θέλει ιδιαίτερο skill ώστε να μπορείς να φιλτράρεις και να τους λες μόνο ουσιώδες πράγματα και μεταγενέσταρα να συζητάς ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ γιατί ΥΠΑΡΧΕΙ ΖΩΗ ΕΚΕΙ ΕΞΩ!

9. Οι μισοί φίλοι σου που έχουν πάει στρατό κάνουν αυτό που κάνεις εσύ στο 8. Δηλαδή αρχίζουν και σου λένε άπειρες ιστορίες από το στρατό που πήγαν αυτοί, (καλά αν πήγαν και πάνω από 9 μήνες δεν φαντάζεσαι τι θα τραβήξεις). Γενικά η φάση είναι "ρε εμείς κάναμε και ΑΥΤΟ και δυσκολευτήκαμε περισσότερο, αλλά πλέον είναι τόσο γαμάτο να το λέμε για να δείξουμε ότι είμαστε πιο γαμάτοι από εσένα που δεν το έκανες".


10.Τις περισσότερες φορές αρκεί να έχεις σωστούς τρόπους. Να είσαι σωστός, να μιλάς ευγενικά στους ανωτέρους, να είσαι ξυρισμένος και με καλή στολή. Εμφάνιση και συμπεριφορά δηλαδή να έχεις, η θητεία σου μπορεί να γίνει ευκολότερη.





γκεγκε;

Το 2014 σε 30 φωτογραφίες μου

Το 2015 πλησιάζει και στο flickr album, "best of 2014" μάζεψα τις 30 καλύτερες (στατιστικά & γούστου) φωτογραφίες μου από το τρελό έτος 2014.

Θα τα δείτε όλα εδώ

2 βινύλια ακόμη

Δύο βινύλια ακόμα εμπλούτισα την συλλογή μου και ξέχασα να το αναφέρω.

Τα πήρα απτο παζάρι των ρακοσυλλεκτών στον Κεραμεικό από έναν εξαιρετικό κύριο που είχε σχετικά λίγα βινύλια αλλά όλα εξαιρετικά!

Βρήκα λοιπόν τον (χωρίς λογοκρισία) δίσκο του Μάνου Λοϊζου, τα "τραγούδια του δρόμου" έτους 1974. Καθώς και μια MADE IN USA έκδοση του OST της ταινίας Ζ με μουσική του Μίκη Θεοδωράκη (από την ταινία Ζ του Κώστα Γαβρά) από το 1969.

Θητεία (λίγο πριν)

Την ερχομένη βδομάδα ξεκινάει η στρατιωτική μου θητεία.

Αυτόν τον καιρό πριν μπω παρατήρησα πολλά πράγματα και έμαθα (ίσως) από τους ανθρώπους που είχαν μπει ήδη. Σε γενικές γραμμές παρατηρώ πως υπάρχει μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων που μιλάει ακατάπαυστα για την στρατιωτική θητεία, πολλές ιστορίες οι οποίοες πολλές φορές, όταν δεν περιλαμβάνουν όπλα, σου θυμίζουν ιστορίες από την κατασκήνωση.

Φυσικά υπάρχουν και πράγματα που μόνο κατασκήνωση δεν σου θυμίζουν. Αλλά άστα αυτά.

Ο στρατός έχω καταλάβει (πριν μπω μέσα) ότι αποτελεί μια εξαιρετική μικρογραφία της κοινωνίας και μάλιστα της πραγματικής κοινωνίας. Και αυτό γιατί η αίσθηση εξουσίας μπορεί να βγάλει ενίοτε και τον πραγματικό εαυτό κάποιου. Για να εξηγηθώ, δεν θεωρώ πως κάποιος είναι κακός οταν δίνει εντολές, κακός είναι όταν το κάνει με κακό τρόπο ή και οι εντολές που επιβάλει έχουν μια σπιθαμή ακραίου.


Είναι σαν αυτό που λέμε, ότι η κρίση μας έβγαλε τον πραγματικό μας εαυτό, στον στρατό το κάνουν εδώ και χρόνια. Δες για παράδειγμα τι συμβαίνει με τις βυσματικές μεταθέσεις. Αυτό είναι πραγματικότητα, είμαστε ο εαυτός μας σίγουρα.

9 μήνες και μόλις άρχισα να γκρινιάζω. Τα ξαναλέμε!