Η #12fgr και άλλες ιστορίες...

photo by realdemocracygr.wordpress.com

Την Παρασκευή ήταν η μέρα που κατέβηκα στην Αθήνα μετά από 1 μήνα στην Λάρισα... 

Κάποιος θα έλεγε πως "επέλεξες την χειρότερη περίοδο". Την Παρασκευή και το Σάββατο έγινε 48ωρη απεργία σε Μ.Μ.Μ. . Ενώ την Κυριακή ήταν η ψήφιση του περιβόητου Μνημόνιου #2. Οπωσδήποτε οι μέρες ήταν κρίσιμες και περίεργες, ειδικά πριν το Σάββατο.

Παρότι θα πίστευα πως θα ταλαιπωρηθώ λιγάκι με την απεργία των Μέσων Μεταφοράς ήρθαν με πήραν με αυτοκίνητο και μάλιστα πιο γρήγορα και απότι συνήθως. Στο δρόμο δεν υπήρχε κίνηση, αλλά μια περίεργη ησυχία. Ησυχία και κρύο. Η Λιοσίων έμοιαζε έρημη για την ώρα και την μέρα δεδομένης της απεργίας.

Συγκράτησα στο μυαλό μου την φράση της μητέρας μου, που εντυπωσιασμένη από την ερημιά είπε "όλοι κλεισμένοι στα σπίτια τους είναι, σαν την χούντα θυμίζει σήμερα"

Αυτή την φράση την σκεφτόμουν και τις επόμενες μέρες.

photo από realdemocracygr.wordpress.com

Το Σάββατο πέρασα από το Σύνταγμα μόλις για 5λεπτά. Ήταν νωρίς και έπρεπε να προλάβω τον ηλεκτρικό. Νομίζω ήταν 4 παρά η ώρα. Ο κόσμος που είχε συγκεντρωθεί ήταν λίγος, ενώ οι αστυνομικοί των ΜΑΤ πραγματικά πολλοί. Μεταξύ σοβαρού και αστείου είπα "η αστυνομία έχει συγκέντρωση σήμερα;".

Και το Σάββατο ήταν ήσυχο λοιπόν, είχε αυτή την φρικτή ηρεμία, ευτυχώς έπιασε καταιγίδα μετά και έσπασε αυτή την μουντάδα. 

Την Κυριακή συναντηθήκαμε Σύνταγμα, Όθωνος και Αμαλίας γωνία. Στις 17:05. Εγώ ήρθα από την στάση του ΤΡΑΜ στην Λ.Βουλιαγμένης με τα πόδια. 

Οι στάσεις του Μετρό για Σύνταγμα, Ευαγγελισμός,Πανεπιστήμιο δεν λειτουργούσαν. 

Ο οδηγός του ΤΡΑΜ πριν φτάσουμε ΦΙΞ αναγγέλλει: "το τραμ θα πάει μέχρι Λ.Βουλιαγμένης, αν θέλετε να πάτε στο Σύνταγμα πάρτε το μετρό από το ΦΙΞ και κατεβείτε Σύνταγμα! Εεε.. Άκυρο άκυρο! Δεν λειτουργεί ο σταθμός στο Σύνταγμα! Πάρτε το μετρό και πηγαίνετε...."

Από το ύψος της Αρεοπαγίτου και μετά έβλεπες πραγματικά πολύ κόσμο να κατευθύνεται προς Σύνταγμα. Όλος ο κόσμος που ήταν στο ΤΡΑΜ Σύνταγμα πήγαινε. Όσο προχωράγαμε και γινόμασταν περισσότεροι.

Από το ξενοδοχείο Αμαλία και μετά ο κόσμος ήταν πραγματικά πολύς. Ο δρόμος μπροστά από την Βουλή ήταν γεμάτος. Όπου μπορούσε να φτάσει το μάτι μου έβλεπα κόσμο.

φωτογράφος άγνωστος

Κατά τις 17:20 ο κόσμος άνοιγε δρόμο και χειροκροτούσε για να περάσει Ο Μανώλης Γλέζος, ενώ λίγα λεπτά μετά με αργό βήμα έφτασε και ο Μίκης Θεοδωράκης.

Νομίζω ήταν 17:35 όταν έπεσε το πρώτο δακρυγόνο προς το ύψος της Β.Σοφίας. Ήταν η αρχή ενός μικρού πανικού καθώς ο κόσμος ήταν πολύς. Οι οργανωμένοι βάλανε τις μάσκες τους, άλλοι ψεκαστήκαν με μαλόξ άλλοι βάλανε το κασκόλ τους (καλή ώρα..).

Λόγω της πυκνότητας του κόσμου και των χημικών που έπληξαν τους μπροστινούς, έπρεπε να κάνουμε όλοι πίσω, ιδιαίτερα δύσκολο καθώς η ταραχή πολλών ήταν εμφανή εκείνη την στιγμή. Προσπαθούσαμε σιγά-σιγά να πάμε προς Αμαλίας και Όθωνος για να δώσουμε "αέρα" στους μπροστινού μας. 

Θυμάμαι κάτι κοπελιές μέσα στο στριμωξίδι να έχουν καφέ στο χέρι. Μια από πίσω μου είπε "που πάνε ρε με τους καφέδες οι άλλες; Στην καφετέρια νομίζουν πως είναι!". 

Σιγά-σιγά κινηθήκαμε στην Αμαλίας, πίσω από το ΤΡΑΜ. Τα χημικά συνέχισαν να ακούγονται να πέφτουνε και να φαίνονται και αυτό έκανε ολοένα και περισσότερο κόσμο να προσπαθεί να φύγει για να αναπνεύσει καλύτερα. Από τις 18:00 και μετά σχεδόν οι μισοί από όσους έβλεπα να πηγαινοέρχονται ήταν με μαλόξ στο πρόσωπο. Και ήταν και πολλοί με μεγαλύτερης ηλικίας, το 40-80 ετών έκανε θραύση την Κυριακή. Από γριούλες με τσαμπουκά μέχρι γέρους με μάσκες και νεύρα.

Γενικότερα είχε μεγάλο ενδιαφέρον η συμμετοχή των ηλικιωμένων. Εμένα τουλάχιστον μου φάνηκε πρωτοφανές αριθμητικά. 

photo by realdemocracygr.wordpress.com

Όσο ο χρόνος κυλούσε τα χημικά αυξάνονται και φτάσαμε στο ξενοδοχείο Αμαλία. Εκεί έφτασαν και πολλές φορές ασθενοφόρα για να παραλάβουν λιπόθυμους ανθρώπους. Θυμάμαι ενδεικτικά 2 μεγάλες γυναίκες άνω των 40 με πόσο μίσος στα μάτια φωνάζαν όταν πέσαν και άλλα χημικά κάτω απτην Βουλή, το "μπάτσοι-γουρούνια-δολοφόνοι"*. 

Από φάτσες γνωστές κάπου εκεί είδα τον μουσικό Στάθη Δρογώση και τον (πρώην) πολιτικό Αλέκο Αλαβάνο. 

Στην επιστροφή μου σπίτι, όπως κατέβηκα από Kουκάκι, έβλεπα καφετέριες/ταβέρνες με ανοιχτές τηλεοράσεις. Και πρόσεξα το περίβοητο βίντεο με το νεοκλασικό του Costa Boda να καίγεται. Στάθηκα λίγο να δω μήπως δείξει λίγο τον κόσμο. Μάταια. Γύρισα σπίτι, και στην τηλεόραση το νεοκλασικό ακόμα καιγότανε σε πλήρη οθόνη και μικρό παράθυρο η Βουλή..

Όταν πλέον είδα σε ένα κανάλι πλάνο από το Σύνταγμα, όλη η ευρύτερη περιοχή γύρω από το Σύνταγμα ήταν πνιγμένη στα δακρυγόνα και τα ασφυξιογόνα. Ενώ δεν φαινόταν σχεδόν κανένας πολίτης παρά μόνο κάποια διμοιρία αστυνομικών! 

Μάταια περίμενα να γυρίσει η κάμερα προς τους άλλους δρόμους... Η κάμερα έδειχνε εκεί ενώ η τηλερεπόρτερ μας ανάγγειλε πως "ο κόσμος έφυγε από το Σύνταγμα".

Άσκοπα προσπαθούσα να εξηγήσω πόσος πολύς ήταν και είναι ο κόσμος.

Το κουτί μίλησε: 

" Επεισόδια από κουκουλοφόρους. Φωτιές. Χρεωκοπία.Λεηλασία. Νεοκλασικά καίγονται.Πλιάτσικο. Επεισόδια. Δακρυγόνα. Μείνετε σπίτι"

*Για τα γουρούνια πρώτος μίλησε ο Κελαϊδόνης στο τραγούδι "ένα γουρούνι λιγότερο" (ακούστε)