28.12.14

10 πράγματα που μου έμαθε ο στρατός σε 48 ημέρες


1. Η στρατιωτική θητεία αποτελεί την ενδοξότερη μικρογραφία της κοινωνίας μας. Γνωρίζεις κάθε λογιών φαντάρους (ή ανθρώπους). Δεν υπάρχει το παραμικρό δείγμα που δεν θα το δεις έστω μια φορά. (π.χ. η ανώτερη τάξη όσο βύσμα και να χει, στο Κέντρο Κατάταξης θα την δεις, φυσικά μην περιμένεις να την δεις στην παραμεθώριο)

2. Είναι πολλά τα λεφτά Άρη. Χωρίς να βάλουμε στο παιχνίδι τον οπλικό εξοπλισμό, μόνο τα λειτουργικά έξοδα κάθε στρατοπέδου, φαγητά, θέρμανση κτλ είναι πολλά, λογικό βέβαια. Τις περισσότερες φορές.

3. Είναι πολύ περισσότερα για εμάς (Άρη) . Πλέον δεν έχεις ούτε έκπτωση σε ΟΣΕ και ΚΤΕΛ, μόνο στα πλοία υπάρχει το 30%, δεν υπάρχει έκπτωση σε αεροπλάνα και αν είσαι Κύπρο θα έχεις 1 δρομολόγιο δωρεάν το μήνα (ουυυυ). Μέσα σε όλα αυτά συνεχίζει να υπάρχει η δωρεάν μεταφορά με Αστικές Συγκοινωνίες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη , ευτυχώς. Ακόμα και αν βγάλω εκτός τα μεταφορικά, που είναι πολλά, θα χαλάσεις λεφτά στις εξόδους, στο δρόμο όταν παίρνεις άδεια, και μέσα στο ΚΨΜ που εντάξει ευτυχώς έχει τιμές ΚΨΜ...Αλλά χαλάς.  Μέχρι να μην έχεις.


4 .Δεν είναι ζόρι ο στρατός, βαρεμάρα είναι. Μετά τους πρώτους μήνες καταλαβαίνεις εν μέρη αυτούς που πήγαν π.χ. Ειδικές Δυνάμεις και στο δικαιολογήσαν ότι πάνε "για να κάνουν πράγματα και να μην βαριούνται". Από την άλλη, την βαρεμάρα με τον καιρό πιστεύω πως μπορείς να καταπολεμήσεις κάνοντας παράλληλα με την θητεία και άλλα ενδιαφέροντα πράγματα. (π.χ. διαβάζεις, καταστρώνεις διαβολικά projects και startups, γράφεις ποιήματα κ.α.)

5. Οι 9 μήνες θα μπορούσαν να μειωθούν κιάλλο. Η πληθώρα χρόνου, οι έντονες καθυστερήσεις και γενικά όλο το αργό κλίμα της θητείας σε προϊδεάζει ότι όλα αυτά θα μπορούσαν να γίνουν σε πολύ μικρότερο χρονικό διάστημα. Θα μπορούσες να εκπαιδευτείς και να πάρεις ειδικότητα σε λιγότερο χρόνο. Θα μπορούσαν να καταμετριάσουν τα άτομα που μπαίνουν σε κάθε ΕΣΣΟ, να μην πάνε όλοι στην Αττική και έτσι και οι μονάδες να λειτουργούν και όλοι να είναι χαρούμενοι σε παραμεθώριο και μη.

6. Οι ανώτεροι συνήθως βαριούνται περισσότερο από τους φαντάρους. Τουλάχιστον συνήθως έτσι φαίνεται.

7. Δωρεάν τουρισμός. Είναι μια ευκαιρία να πας σε μέρη που δεν είχες ιδέα ότι είχαν στρατόπεδο, να ταξιδέψεις και όταν θα έχεις τον χρόνο σου να κάνεις και λίγο τουρισμό. Δεν θα αναπτυχθώ στην περίπτωση "φαντάρος σε νησί" την οποία είναι πολύ νωρίς για να την γνωρίζω καλά.

8. Οι φίλοι σου που δεν έχουν πάει στρατό σε μισούνε. Επειδή λες πολλές (ίσως ανούσιες) ιστορίες από τον στρατό. Και γενικά θέλει ιδιαίτερο skill ώστε να μπορείς να φιλτράρεις και να τους λες μόνο ουσιώδες πράγματα και μεταγενέσταρα να συζητάς ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ γιατί ΥΠΑΡΧΕΙ ΖΩΗ ΕΚΕΙ ΕΞΩ!

9. Οι μισοί φίλοι σου που έχουν πάει στρατό κάνουν αυτό που κάνεις εσύ στο 8. Δηλαδή αρχίζουν και σου λένε άπειρες ιστορίες από το στρατό που πήγαν αυτοί, (καλά αν πήγαν και πάνω από 9 μήνες δεν φαντάζεσαι τι θα τραβήξεις). Γενικά η φάση είναι "ρε εμείς κάναμε και ΑΥΤΟ και δυσκολευτήκαμε περισσότερο, αλλά πλέον είναι τόσο γαμάτο να το λέμε για να δείξουμε ότι είμαστε πιο γαμάτοι από εσένα που δεν το έκανες".


10.Τις περισσότερες φορές αρκεί να έχεις σωστούς τρόπους. Να είσαι σωστός, να μιλάς ευγενικά στους ανωτέρους, να είσαι ξυρισμένος και με καλή στολή. Εμφάνιση και συμπεριφορά δηλαδή να έχεις, η θητεία σου μπορεί να γίνει ευκολότερη.





γκεγκε;

24.12.14

Το 2014 σε 30 φωτογραφίες μου

Το 2015 πλησιάζει και στο flickr album, "best of 2014" μάζεψα τις 30 καλύτερες (στατιστικά & γούστου) φωτογραφίες μου από το τρελό έτος 2014.

Θα τα δείτε όλα εδώ

8.11.14

2 βινύλια ακόμη


Δύο βινύλια ακόμα εμπλούτισα την συλλογή μου και ξέχασα να το αναφέρω.

Τα πήρα απτο παζάρι των ρακοσυλλεκτών στον Κεραμεικό από έναν εξαιρετικό κύριο που είχε σχετικά λίγα βινύλια αλλά όλα εξαιρετικά!

Βρήκα λοιπόν τον (χωρίς λογοκρισία) δίσκο του Μάνου Λοϊζου, τα "τραγούδια του δρόμου" έτους 1974. Καθώς και μια MADE IN USA έκδοση του OST της ταινίας Ζ με μουσική του Μίκη Θεοδωράκη (από την ταινία Ζ του Κώστα Γαβρά) από το 1969.

6.11.14

Θητεία (λίγο πριν)

Την ερχομένη βδομάδα ξεκινάει η στρατιωτική μου θητεία.

Αυτόν τον καιρό πριν μπω παρατήρησα πολλά πράγματα και έμαθα (ίσως) από τους ανθρώπους που είχαν μπει ήδη. Σε γενικές γραμμές παρατηρώ πως υπάρχει μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων που μιλάει ακατάπαυστα για την στρατιωτική θητεία, πολλές ιστορίες οι οποίοες πολλές φορές, όταν δεν περιλαμβάνουν όπλα, σου θυμίζουν ιστορίες από την κατασκήνωση.

Φυσικά υπάρχουν και πράγματα που μόνο κατασκήνωση δεν σου θυμίζουν. Αλλά άστα αυτά.

Ο στρατός έχω καταλάβει (πριν μπω μέσα) ότι αποτελεί μια εξαιρετική μικρογραφία της κοινωνίας και μάλιστα της πραγματικής κοινωνίας. Και αυτό γιατί η αίσθηση εξουσίας μπορεί να βγάλει ενίοτε και τον πραγματικό εαυτό κάποιου. Για να εξηγηθώ, δεν θεωρώ πως κάποιος είναι κακός οταν δίνει εντολές, κακός είναι όταν το κάνει με κακό τρόπο ή και οι εντολές που επιβάλει έχουν μια σπιθαμή ακραίου.


Είναι σαν αυτό που λέμε, ότι η κρίση μας έβγαλε τον πραγματικό μας εαυτό, στον στρατό το κάνουν εδώ και χρόνια. Δες για παράδειγμα τι συμβαίνει με τις βυσματικές μεταθέσεις. Αυτό είναι πραγματικότητα, είμαστε ο εαυτός μας σίγουρα.

9 μήνες και μόλις άρχισα να γκρινιάζω. Τα ξαναλέμε!

13.10.14

Φάκελος Mp3 Players


Όλα ξεκίνησαν το 2003 (κάπου εκεί)



Κάπου εκεί αγορασα το πρώτο μου mp3 player, ήταν ένα Aiptek (τα πούλαγε κυρίως η Radioshack τότε-ποιος θυμάται την Radioshack;) με την συγκλονιστική χωρητικότητα των 128mb. Αυτό στην πράξη σημαίνει 30 τραγούδια.(άλλες εποχές). Αν κάτι δεν θα ξεχάσω εύκολα είναι και το πρώτο mp3 που έβαλα, ήταν το fake των Raining Pleasure. (για να δείξω πόσο καλό παιδί ήμουνα θα σας πω μάλιστα ότι είχα αγοράσει αυθεντικό το CD)

Το Aiptek ήταν μια συγκλονιστική συσκευή, όχι πλάκα κάνω, ήταν μια πλαστικούρα που κόστισε νομίζω 90€. Για την πρώιμη εποχή των mp3 player ήταν φθηνό. Θυμάμαι είχε Equalizer, νομίζω είχε και μικρόφωνο...Για ραδιόφωνο δεν θυμάμαι πραγματικά...

Νομίζω αυτό ήταν, το Aiptek MP3-310 MP3-Player
Το Aiptek το κράτησα για 2 χρόνια περίπου, κάπου στην τρίτη γυμνασίου το χάρισα σε μια φίλη (πρέπει να την ρωτήσω αν το έχει κάπου χωμένο ακόμα) και κάπου το 2005 έκανα την δεύτερη αγορά mp3 player που προσωπικά την θεωρώ χειρότερη του Aiptek.

Το Ipod Shuffle (1st gen)

Λοιπόν το iPod Shuffle ήταν "φθηνή" λύση mp3 που με την υπογραφή της Apple. Το εν λόγο μαραφέτι είχε μνήμη 1gb, αλλά είχε την ιδιοτροπία να δουλεύει χωρίς οθόνη και την επιλογή να παίζει (αν θες) τα τραγούδια σε shuffle-τυχαία αναπαραγωγή. ΟΚ, η οθόνη δεν με πείραξε και τόσο. Ούτε και η υποχρεωτική χρήση του iTunes, ο ήχος και η ποιότητα κατασκευής του ήταν εξάλλου αρκετά καλά για να το κρίνεις από αυτά και μόνο. Αν θυμάμαι καλά κόστισε 100€...

πραγματική φωτογραφία του ipod shuffle ένα καλοκαίρι του 2006

Γιατί μου την έσπασε όμως το iPod; Γιατί μετά από 1,5 χρόνο η (επαφορτιζόμενη) μπαταρία του έπαθε μια βλάβη με αποτέλεσμα η συσκευή να μην ανοίγει ντιπ, πηγαίνω και γω στην αντιπροσωπία της Apple που τότε ήταν η Rainbow (επίσημος εισαγωγέας νομίζω είναι η σωστότερη λέξη). Και λοιπόν εκεί με πληροφορούνε ότι η βλάβη θέλει αντικατάσταση μπαταρίας, ωραία λέω εγώ, και  μου λέει όμως  "η μπαταρία  μαζί με το σέρβις θα κοστίσει 60-70€ και συμφέρει περισσότερο να αγοράσετε καινούργια ipod". Και φυσικά και δεν είχα καμία όρεξη να ξαναγοράσω καινούργια ΙΔΙΑ συσκευή αλλά και ούτε να δώσω τα 2/3 της τιμής του για επισκευή, έτσι το iPod μας άφησε χρόνους. Για την ακρίβεια το έχω ακόμα σε ένα συρτάρι.

Η επανάσταση για μένα ήρθε το 2008 με την αγορά του Samsung K3 στην ξεφτυλιστική τιμή των 60€. Το Κ3 λοιπόν μια ωραία λεπτή συσκευούλα με 4gb, μπορεί να μην είχε έγχρωμη οθόνη ούτε βίντεο (σε μια εποχή που άνθιζε το άχρηστο φαινόμενο του video player σε οθόνες 2''...) είχε όμως πλήκτρα αφής, επαναφορτιζόμενη μπαταρία και ραδιόφωνο. Ε λοιπόν τώρα που σας γράφω το Samsung K3 λειτουργεί ακόμα, έχοντας περάσει μαζί του 6 χρόνια μπορώ να πω ότι ήτανε και είναι η καλύτερη αγορά που έκανα ποτέ. Η μπαταρία του φορτισμένη κρατά ακόμα και 4 ώρες ενώ το γεγονός ότι τα πλήκτρα ήταν αφής, δεν τους επέτρεψε να χαλάσουν ποτέ.




To ηρωικό Samsung K3


Μερικές φορές μπορεί να κολλήσει κάποιο πλήκτρο, γεγονός που επιδιορθώνετε άμεσα με ένα restart της συσκευής. Ο ήχος του είναι ίδιος με τότε, καλά εμφανισιακά είναι λίγο ταλαιπωρημένο, σαν τα παλιά αυτοκίνητα, αλλά κρατεί καλά.

Τιμής ένεκεν λοιπόν το άρθρο στο ηρωικό K3 που αντέχει να παίζει ακόμα Killers

7.10.14

Χαμόγελο


Πίσω από τον σιδερένιο φράχτη που φτιάχτηκε για να κρύψει την φτώχεια και την εγκατάλειψη, Άραβες, Πακιστανοί και άλλοι πρόσφυγες ζούνε εδώ και χρόνια στις προσφυγικές του Δουργουτίου, στον Νέο Κόσμο. Μπορεί η περιοχή έξω από τις προσφυγικές να μοιάζει εγκαταλελειμένη αλλά όσα σπίτια έχω δει και μου έχουν πει είναι εσωτερικά καθαρά παρόλλες τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν αυτοί οι άνθρωποι. Ο Δήμος είναι σαν μην περνάει ποτέ να καθαρίσει εκεί έξω. Οι περισσότεροι φοβούνται όταν κάποιος πλησιάζει, την συγκεκριμένη στιγμή γινότανε μια βόλτα στην περιοχή του Δουργουτίου από την ΟΜΑΔΑ ΑΣΤΥ . Χαμογέλασαν που μας είδαν στην γειτονιά τους να χαμογελάμε και εμείς. Ίσως να ναι μια καλή αρχή.

3.9.14

Το βράδυ φαντάζει μαγικό....

Υπάρχουν εξαιρετικά πολλοί λόγοι για να μου αρέσει αυτή η φωτογραφία. Ένας σοβαρός είναι τα διαφορούμενα συναισθήματα που μπορεί να σου δημιουργήσει αν πέσεις στην παγίδα της.

31.7.14

Ο Εγωισμός φταίει για όλα (ή σχεδόν όλα)

Και το εννοώ. Η σημερινή κατάσταση σε ολόκληρη τη γή είναι τελικά πρόβλημα του εγωισμού που διακατέχει κάθε άνθρωπο. Σε αντίθεση με τα ζώα ο άνθρωπος δεν βάζει τον εγωισμό ως μέτρο επιβίωσης αλλά και ως μέτρο ζωής. 

Ξεκινάμε από τα μικρότερα προβλήματα της οικογένειας ή μια μικρής ομάδας ανθρώπων και βλεπουμε ότι πάντα οι λύσεις των προβλημάτων υποσκάπτουν στον ηλίθιο εγωισμό των ανθρώπων. Γιαυτό σήμερα είναι τραγικά δύσκολο να συμμετέχεις σε μια οποιαδήποτε ομάδα, προσωπικά δεν μπορώ να φανταστώ μια ομαδα που συμμετείχα και δεν δημιουργήθηκε κάποια στιγμή μία ρήξη εγωισμού. Ίσως στο νηπειαγωγείο αλλά κρατώ επιφυλλάξεις.


Ο εγωισμός διατηρεί τον άνθρωπο όπως ο πάγος διατηρεί το κρέας (Jeanne Marni,)


 Από την άλλη η εποχή ενθαρύνει απόλυτα των εγωισμό. Η οικονομική κατάσταση και η ανεργία ( "Κοίτα εσύ τον εαυτό σου και άσε τους αλλους", "βολέψου εσύ"), η διαφθορά ( "βάλε βύσμα αν θες να την γλιτώσεις"), και ας μην πω για την πολιτική κατάσταση...

Οπώτε τι κάνουμε; Έλα ντε.

Προς το παρών η κοινωνία είναι δύσκολο να κατεβάσει τους εγωισμούς της, μικρές κινήσεις κάποιες φορές κάνουν την διαφορά αλλά έχουμε πολύ δουλειά ακόμα. Ο μόνος τρόπος να αντιμετωπίσουμε τους εγωιστές που λειτουργούν κατά του κοινού καλού είναι να τους αντιμετωπίσουμε, να τους το πούμε δηλαδή. Χαϊδέψαμε αυτιά τόσα χρόνια και ντρεπόμασταν να πούμε κάτι στον κάθε Μπάμπη που πήρε μια δουλειά με βύσμα, που πάρκαρε στο πεζοδρόμιο, πέταγε τα σκουπίδια του όπου έβρισκε και έβαζε τις προσωπικές τους φιλοδοξίες πάνω από των άλλων. Μερικές φορές του είπαμε και μπράβο.

Η ηλιθιότητα, ο εγωισμός και η καλή υγεία είναι τα τρία συστατικά της ευτυχίας. (Gustave Flaubert)

10.7.14

Σχολικός Επαγγελματικός Προσανατολισμός


Άκουγα αυτές τις μέρες για τα γραφεία επαγγελματικού προσανατολισμού που πάνε τα παιδιά πριν δηλώσουν μηχανογραφικό και θυμήθηκα το φοβερό μάθημα του Σχολικού Επαγγελματικού Προσανατολισμού (το λέγαμε Σ.Ε.Π.).

Θυμήθηκα λοιπόν πως το 2006 που ήμουν στο ΤΕΕ είχαμε και εκεί Σ.Ε.Π.,
το οποίο βιβλίο του Σ.Ε.Π. κάποιοι συμμαθητές μου κάναν χαρτοπόλεμο...

Προσωπικά, χαίρομαι που δεν πήγα σε γραφείο επαγγελματικού προσανατολισμού, τουλάχιστον ξέρω ότι τώρα δεν έχω κάτι λάθος. Αν οι σπουδές μου ήταν πρόταση ενός γραφείου θα καταλόγιαζα κάθε πιθανή αποτυχία τους εκεί. Τώρα που τις επέλεξα εγώ δεν νομίζω πως θα μπορέσω να πω ποτέ πως έκανα κάτι λάθος γιατί όπως όλοι, έχω έναν προσωπικό εγωισμό και επιμονή στις επιλογές μου.

Καλή επιτυχία στα παιδιά που δίνουν ή δεν δίνουν μηχανογραφικά.

16.6.14

Ακαδημαϊκό Έτος 2013-2014 (ακόμα εδώ είσαι;)

Λοιπόν γράφω για να εξιλεωθώ. Ήταν ένα απίστευτο έτος, μακριά από την φοιτητική ζωή αλλά πολύ κοντά ταυτόχρονα. Είχε δουλειά, είχε και καλοπέραση. Είχε δημιουργικότητα, είχε ταξίδια, είχε αγάπες και φίλους.

Το ακαδημαϊκό έτος 2013-2014 για πρώτη φορά ήταν μακριά από την Λάρισα. Αφήνωντας βέβαια ένα χρέος εκεί πάνω, μια πτυχιακή και ένα μάθημα να περιμένουν υπομονετικά... (λίγες μέρες ακόμα) Α, και πολλούς φίλους!

Λοιπόν το άκουσα από πολλούς, όταν φύγεις μακριά από την φοιτητική σου πόλη θα το σκέφτεσαι, θα στεναχωριέσαι, και γενικά λέγαν όλοι πόσο χάλια θα είναι. Ισχύει λοιπόν στην αρχή ήταν κάπως χάλια, είναι σαν έχεις κόψει μια "κακή συνήθεια" βέβαια, όταν το θυμάσαι είναι που σε στεναχωρεί. Όταν ξαναπήγα στη Λάρισα ως φιλοξενούμενος, άρχισε η μετάλλαξη.  Εκεί αρχίζεις να καταλαβαίνεις την διαφορά, νιώθεις ότι τα πάντα έχουν αλλάξει χωρίς εσένα, γενικά κάπου εκεί αρχίζει να σου φαίνεται πιο ξένη η πόλη που έζησες 4 χρόνια.

Με τις μέρες όμως αντιλαμβανεσαι ότι δεν σου λείπει η πόλη, δεν σου λείπει γενικά η φοιτητική ζωή. Αλλά σου λείπουν αυτά που έζησες και τέλειωσαν. Αυτά που ξέρεις πως δεν θα γυρίσουν πίσω, και ότι και αν κάνεις, ακόμα αν γυρίσεις πίσω, δεν θα είναι ίδια.



*Η φωτογραφία ξεθάφτηκε από τον Αύγουστο του 2008 στο Αίγιο.



23.3.14

Έκθεση Φωτογραφίας Small Balkan Stories στον "Μπαμπά" από τις 2 Απριλίου


Λοιπόν τα ψέματα τελειώσαν είπα στον εαυτό μου. ΖΑχά θα κάνεις καμία έκθεση; Θα κινητοποιηθείς; Θα σε πάρουν τα χρόνια είπα. Έτσι λοιπόν επέλεξα δέκα φωτογραφίες από το set του Bansko που πήγα τον Δεκέμβρη, τις δέκα αγαπημένες. Ίσως θα μπορούσα να τις κάνω και 14 αλλά λέω κάτσε μην και δεν χωράνε εκεί που θα τις πάω.

Τύπωσα τις φωτογραφίες, τις κάδραρα πάνω στα kappa mount, πέρασα 10 μέρες να αλλάζω το poster και το info poster.  Βρήκα μια αρχή για να τις εκθέσω στον ΜΠΑΜΠΑ. Ένα όμορφο φρέσκο μαγαζάκι στο Κουκάκι δίπλα στην Δράκου, από αυτά που περνάς και λες "ωω ωραία είναι εδώ". Ο "Μπαμπάς" έχει ένα μικρό (αλλά υπέροχο) εκθεσιακό χώρο που στις 2 Απριλίου θα στήσω τις φωτογραφίες μου.


 Επέλαξα να κάνω έκθεση για το Bansko γιατί παρατήρησα πως οι περισσότεροι γνωστοί και φίλοι μου όταν όταν έβλαπαν κάποιες φωτογραφίες μου λέγαν "μα σοβαρά έτσι είναι το Bansko;". Η εικόνα που έχει διαμορφωθεί για το Bansko από τα τουριστικά πρακτορεία περιλαμβάνει κυρίως snowboards, χιόνι, ski lift, μεγάλα ξενοδοχεία άντε και τον κεντρικό δρόμο... Χάνουμε δηλαδή το βαλκανικό στοιχείο, το οποίο το βλέπεις στα δάση, στα γέρικα πρόσωπα των Βούλγαρων, στα παλιά κτίρια, στα αγάλματα... Σε γενικές γραμμές η Βουλγαρία έχει πολλά κοινά με την Ελλάδα, πολλές φορές νόμιζα πως βρίσκομαι σε κάποιο χωριό της Ηπείρου.

Σκεφτόμουν όταν γύρισα στην Αθήνα (13 ώρες ταξίδι για το πουλμαν του ταξιδιωτικού..) το τραγούδι του Πορτοκάλογλου από την ταινία Βαλκανιζατέρ, πόσο θα ηθελα και εγώ με ένα αυτοκίνητο, μια μηχανή ή και με τα πόδια να γυρίσω κάποια χωριά στα Βαλκάνια με την φωτογραφική μου μηχανή. Καμιά 15αριά μέρες, από χωριό σε χωριό. Σερβία, Αλβανία,Βουλγαρία και Ελλάδα. Θα δείξει, νέοι είμαστε ακόμα.

Για την έκθεση λοιπόν, ευχαριστώ από τώρα, το καφέ-μπαρ Ο ΜΠΑΜΠΑΣ για την φιλοξενεία (να πάτε!) , το fmag.gr και το koukaki.gr για την χορηγία επικοινωνίας και τον τον Ηλία Δ. που βοήθησε με την εκτύπωση.


Υ.Γ. Στον Μπαμπά πας για καφέ αλλά είναι ωραία και για μπυρίτσα/κοκτέηλ φάση. Επίσης έχω ακούσει διθυραμβικά σχόλια για τους μεζέδες τους. (σ.σ. ποικιλία και μπυρομεζέ) και παίζει και μουσικάρες, φοβάμαι πως δεν θα δώσετε καμία σημασία στην έκθεση μου τέλος :p

Δημήτρης Ζαχαράκης




Ακολουθεί το ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ:


Στιγμές και Εικόνες από το Bansko της Βουλγαρίας. «Το Μπάνσκο της Βουλγαρίας είναι κυρίως γνωστό ως ένας μεγάλος τουριστικός προορισμός. Πρόκειται για μια σχετικά μικρή πόλη που αναπτύχθηκε απότομα λόγω του χιονοδρομικού κέντρου και προσέλκυσε γρήγορα κόσμο χάρη στο χαμηλό κόστος ζωής. Για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του τουρισμού,το Μπάνσκο προτάσσει τον πλούτο και την αφθονία και προσπαθεί να κρύψει δύο πράγματα:την φτώχεια και το Βαλκανικό στοιχείο.

Στις φωτογραφίες μου θέλω να αποτυπώσω την πλευρά της πόλης που είναι πιο όμορφη και πιο αληθινή από τα τουριστικά flyers»





ΠΟΥ:
Ο ΜΠΑΜΠΑΣ μπάρα-καφετέρια
Φαλήρου 53, Κουκάκι
Μετρό: Συγγρού-Φιξ | Τραμ: Φιξ
Λεωφορεία: 040, 550, Α2, Β2, Ε22 | Τρόλεϊ: 10
Web: www.ompampas.gr
Fb: facebook.com/ompampaskafeteriampara


ΠΟΤΕ:
Από 2 εώς 15 Απριλίου 2014
Καθημερινά 10:00-02:00


ΠΟΙΟΣ:
Δημήτρης Ζαχαράκης
flickr.com/dimzacharakis
about.me/dimzacharakis



ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ


14.3.14

Dolls

Την Δευτέρα πειραματίστηκα με 2 κεφάλια κούκλας που χρησιμεύουν κυρίως σε κομμωτές και ειδικότερα σπουδαστές κομμωτικής. Τις βρήκα μπροστά, βρήκα και έναν καθρέφτη και έκανα πειραματισμούς για λίγα λεπτά.

27.2.14

Athens Color

Acropolis vraxakia 16:20Areopagitou 16:44Areopagitou 16:45Games in the parking plotSleeping at syntagma squarewell, who is nesto
Kallirrois avenueCarnival snapshop#2Carnival Snapshot#3Carnival Snapshot#4immigrant in Metaxourgio CarnivalYou should't take the bus during carnival
We are going to open in 15'Carnival Snapshot#5Carnival Snapshot#7Carnival Snapshot#6

Athens Color, a set on Flickr.

Νέο set φωτογραφιών στο flickr. Το ρίξαμε στο χρώμα!

24.2.14

Το καρναβάλι στο Μεταξουργείο



Πήγα στο Καρναβάλι του Μεταξουργείου γνωρίζοντας ελάχιστα για το τι παίζει και ομολογώ ενθουσιάστικα.